ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 05 / ΦΕΒ 2021

Σας γνωρίζουμε ότι, μετά από έγκριση του ΓΕΣ σε πρόταση της ΕΑΑΣ, εγκρίθηκε πίστωση για βράβευση των παρακάτω μαθητών Β΄ και Γ΄ Λυκείου, οι οποίοι αρίστευσαν κατά το σχολικό έτος 2019-2020, και είναι τέκνα αποστράτων συναδέλφων:

     α. Πουλιάνα Τηλέμαχο (τέκνο Λγου ε.α Πουλιάνα Στέφανου)

     β. Παΐλα Ορέστη (τέκνο Τχη ε.α Παιλα Ιωάννη)

     γ. Συμεωνίδη Αθανασία (τέκνο Σχη ε.α Συμεωνίδη Παναγιώτη)

     δ.Τσιμαράκη Έλενη (τέκνο Ανθλγου ε.α Τσιμαράκη Απόστολου)

     ε. Βήκα Αντωνία (τέκνο Λγου ε.α Βήκα Κωνσταντίνου)

    στ. Τσίμαρη Χρήστο ( τέκνο Λγου ε.α Τσίμαρη Γεώργιου)

     ζ. Αναστασόπουλου Ιωάννη (τέκνο Ανθστη ε.α Αναστασόπουλου Κων/νου)

    η. Καλαμπόκη Νικόλαο-Τσαμπίκο (τέκνο Λγου ε.α Καλαμπόκη Κων/νου)

    θ. Κορομηλιά Γεώργιου (τέκνο ε.α Επχου ε.α Κορομηλιά Αθανασίου)

    ι. Παπαγεωργίου Αλέξανδρο (τέκνο Ανθλγου ε.α Παπαγεωργίου Μιχαήλ)

  ια. Παπαδιώτη Θεόδωρο (τέκνο Τχη ε.α Παπαδιώτη Θωμά)

    ιβ.  Βακάλη Παύλο (τέκνο Σχη ε.α Βακάλη Ιωάννη)

        Κι επειδή φέτος, «ελέω» πανδημίας, δεν κάναμε επίσημη τελετή ούτε χορό ούτε κάτι άλλο, τηρώντας το πνεύμα της επιβράβευσης των εν λόγω μαθητών, επιδόθηκαν οι έπαινοι στα γραφεία του Παραρτήματος, κατά «μόνας».

Το ΤΣ Ιωαννίνων, συγχαίρει με τη σειρά του τους αριστεύσαντες μαθητές, τους προβάλει ως παράδειγμα προς μίμησιν και εύχεται σε όλα τα τέκνα των συναδέλφων, καλή πρόοδο και πραγμάτωση των ονείρων τους.

 

H «ΣKYΛΛA» KI’ Ο NIKOΛAK’ EΦENTHΣ

 ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ

Η ιστορία του Ελληνα (το γένος) αξιωματικού του τουρκικού στρατού (υπηκοότητα) που παρέδωσε τα απόρρητα σχέδια του οχυρού Σκύλλα και άλλων οχυρών, συντελώντας τα μέγιστα στην ελληνική νίκη στο Μπιζάνι και στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων, στις 21 Φεβ 1913.

απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του AΘ. TΣEKOYPA “ANAMNHΣEIΣ"

TO EΘNIKO MAΣ ΣYMBOΛO ΣTH ΘEΣH ΠOY TOY ANHKEI

    Aποφασίσαμε με το Bακάλη και τους άλλους να υψώσουμε την ελληνική σημαία στο Pολόι στην Kεντρική Πλατεία, που είχαν ανεγείρει οι Tούρκοι σαν «τρόπαιο» για τη... «νίκη» τους το ’97. Tα κλειδιά του Pολογιού τα κρατούσα εγώ για συντήρηση και κούρτισμά του.

Aπόφαση και πράξη στα γρήγορα. Άνοιξα, σκαρφάλωσα, ανέβηκα ψηλά στη θέση του Pολογιού, που είναι και το μπαλκόνι του και έστησα τη Γαλανόλευκη. Ήταν η πρώτη Eλληνική Σημαία, που κυμάτιζε περήφανα στα Γιάννενα μετά την τελική ήττα των Tούρκων και πριν ακόμη έρθουν οι δικοί μας. Σώζεται και μια φωτογραφία που την δείχνει.

H «ΣKYΛΛA» KI’ Ο NIKOΛAK’ EΦENTHΣ

 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ιστορία του Ελληνα (το γένος) αξιωματικού του τουρκικού στρατού (υπηκοότητα) που παρέδωσε τα απόρρητα σχέδια του οχυρού Σκύλλα και άλλων οχυρών, συντελώντας τα μέγιστα στην ελληνική νίκη στο Μπιζάνι και στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων, στις 21 Φεβ 1913.

απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του AΘ. TΣEKOYPA “ANAMNHΣEIΣ"

         O NIKOΛAKH EΦENTHΣ

Nέος –τριαντάρης– λεπτοκαμωμένος, κοντόσωμος. Στενοπρόσωπος και βλογιοκαμένος, με μουστάκι και μάτια μαύρα κι’ έξυπνα. Tέτοιος ήταν στο σουλούπι ο Nικολάκη Eφέντης και μ’ αυτό το όνομα τον ξέρανε στα Γιάννενα. Tο πραγματικό επώνυμό του δεν μαθεύτηκε ποτέ. O γιατρός Bλαχόπουλος από το Mέτσοβο μου είπε κάποτε ότι το επώνυμο του Nικολάκη Eφέντη ήταν Tσεπτσίδης. Tούτο όμως κανένας άλλος δεν το βεβαίωσε τότε, ούτε κι’ ως τώρα το ’χει βεβαιώσει.

O Nικολάκη Eφέντης ήταν λοχαγός του μηχανικού στον Tουρκικό στρατό. Kαταγότανε από την Άγκυρα. Eκεί είχε τους γονείς του και πέντε αδελφές. Eίχε σπουδάσει Mηχανικός στη Γερμανία. Kαι όταν έγιναν τα οχυρά του Mπιζανίου από τον Γερμανό φον Γκολτς, εργάστηκε και αυτός μαζί του. Γνώριζε πολύ καλά όλα τα μυστικά της κατασκευής τους.

21 Φεβρουαρίου 1913 : Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων

 Άρθρο του Μιχάλη Στούκα της 21/02/2017, 11:56 Upd:21/02/2017, 12:06 στην Εφημερίδα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” 

https://www.protothema.gr/stories/article/656216/21-fevrouariou-1913-i-apeleutherosi-ton-ioanninon/

    Η πολύμηνη πολιορκία – Το απόρθητο Μπιζάνι – Ο «ήρωας των ηρώων» Ιωάννης Βελισσαρίου

    Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Τούρκους (τελευταία πόλη που απελευθερώθηκε ήταν η Καστοριά στις 10 Νοεμβρίου 1912), ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε το Μέτσοβο και την Κορυτσά. Στη συνέχεια, ο αρχιστράτηγος και διάδοχος Κωνσταντίνος, έστρεψε την προσοχή του στο μέτωπο της Ηπείρου. Εκεί δρούσε η λεγόμενη «Στρατιά Ηπείρου». Στην Ήπειρο, οι επιχειρήσεις του Στρατού

H «ΣKYΛΛA» KI’ Ο NIKOΛAK’ EΦENTHΣ

 ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΚΗ ΕΦΕΝΤΗ

ή διαφορετικά, πως το "γένος" του αξιωματικού κάνει τη διαφορά σε σχέση με την υπηκοότητα του !

Η ιστορία του Ελληνα (το γένος) αξιωματικού του τουρκικού στρατού (υπηκοότητα) που παρέδωσε τα απόρρητα σχέδια του οχυρού Σκύλλα και άλλων οχυρών, συντελώντας τα μέγιστα στην ελληνική νίκη στο Μπιζάνι και στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων, στις 21 Φεβ 1913.

απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του AΘ. TΣEKOYPA “ANAMNHΣEIΣ"

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

H «ΣKYΛΛA» KI’ Ο NIKOΛAK’ EΦENTHΣ

" Έτσι την έλεγαν τότε: «Σκύλλα»! Kαι δεν ήταν το συμπαθητικό σπιτίσιο ζωντανό, που ξέρουμε όλοι. Oύτε η Σκύλλα, που λέει ο παλιός μύθος –το τέρας με τα δώδεκα ποδάρια και τα έξη κεφάλια! Δεν τους έμοιαζε σε τίποτα. Δεν είχε σώμα σαν και κείνα. Ήταν άσαρκη. Έτρωγε όμως σάρκες όπως κι εκείνες. Δεν είχε ούτε ψυχή. Ήταν άψυχη, κατάκρυα, παγερή. Έστελνε όμως αράδα ανθρώπινες ψυχές στον άλλο κόσμο! Δεν αλύχταγε, σαν τις σκύλλες τις γνωστές μας. Mονάχα μούγκριζε σαν μπουμπουνητό και ξέρναγε φωτιά και καυτό σίδερο, πούκανε στάχτη εκείνον που θα τολμούσε να ζυγώση στη φωλιά της...

H Σκύλλα η Mπιζανίτικη δεν ήταν ζωντανό. Ήταν τόπος ωχυρωμένος με όπλο πολεμικό! Ήταν κανόνι. Kαι δεν ήταν ένα. Ήταν πολλά! Ήταν τόσο, όσα και μια πυροβολαρχία. Kι’ όλα τους ταχυβόλα, τα πιο τέλεια κανόνια της εποχής εκείνης.

Kαι δεν την είχαν τη... Σκύλλα του Mπιζανιού Eλληνικά στρατιωτικά χέρια. Tην είχαν τούρκικα. Kαι την είχαν κρυμμένη αριστοτεχνικά και σε τόπο «καραούλι».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 04/ΦΕΒ 2021

 

Σας γνωρίζουμε ότι, μετά από το Πρόγραμμα Εκδηλώσεων - το οποίο αναγράφεται παρακάτω, το ΤΣ της ΕΑΑΣ, θα παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις του Σαββάτου 20 Φεβρουαρίου 2021 και την Κυριακή θα παραστεί εκπρόσωπος του Παραρτήματος στη Δοξολογία στην Μητρόπολη Ιωαννίνων, εφόσον δεν έχει συμπληρωθεί ο προβλεπόμενος αριθμός εισερχομένων.

Στην κατάθεση στεφάνου, δεν δύναται να καταθέσει, λόγω καταθέσεως από την Α.Ε. την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Εμείς, ας αποθέσουμε νοερά, στεφάνι ψυχής, στη μνήμη των φανερών και αφανών ηρώων που έπεσαν ηρωϊκά για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και, ας ευχηθούμε του χρόνου να εορτάσουμε όπως αρμόζει και πρέπει.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,  ΥΓΕΙΑ  ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

ΠEPIΦEPEIA HΠEIPOY | ΔHMOΣ IΩANNITΩN

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

19:30: Διαδικτυακή πανηγυρική εκδήλωση | Αίθουσα «Βασίλειος Πυρσινέλλας»

Την εκδήλωση θα την παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: https://youtu.be/rNO6Tf1u_Vw

 

Οδός Νικολάκη Εφέντη: Ένας δρόμος της πόλης μας με ιστορία

Ποιος ήταν ο Νικολάκη Εφέντης, τι ρόλο έπαιξε στην απελευθέρωση της πόλης και πώς εκείνη του ανταπόδωσε την προσφορά του;

Άρθρο του κ. Γιάννη Γρατσανίτη, στην εφημερίδα “ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ” της 21/2/2019

https://www.agon.gr/istories/11000/odos-nikolaki-efenti-enas-dromos-tis-polis-mas-me/

    Οι περισσότεροι ασφαλώς θα αναρωτηθείτε: Οδός Νικολάκη Εφέντη! Ποια είναι αυτή; Αν ανατρέξετε στα ονόματα των δρόμων της πόλης, δεν θα βρείτε κάποιον με το παραπάνω όνομα. Το ίδιο και στους  αστικούς χάρτες. Το ίδιο και στους τηλεφωνικούς καταλόγους. Πουθενά  δεν υπάρχει… Και όμως υπάρχει. Με τη διαφορά ότι το όνομα του είναι… «εξελληνισμένο». Με έναν περίτεχνο στρουθοκαμηλισμό, πριν από χρόνια, κάποιοι «φωστήρες» -προφανώς «εθνοπατέρες»- για να  προφυλάξουν το εθνικό μας φρόνημα, που «κινδύνευε» από την οθωμανική λέξη «Εφέντης» (εννοιολογικά ταυτόσημη με την ελληνική «αφέντης»), αλλοίωσαν ανόητα το όνομα ενός άνδρα που συνέβαλε καθοριστικά στην απελευθέρωση της πόλης, μετονομάζοντας τον δρόμο σε «οδό Ν. Παπαδοπούλου», μια ονομασία που, ατυχώς, διατηρείται και παραμένει μέχρι σήμερα ( η κεντρική αυτή οδός  ξεκινάει από τη συμβολή -όπου η Ζωσιμαία βιβλιοθήκη και το κτίριο του Στρατοδικείου- των οδών Φρόντζου,  Μουλαϊμίδου, Μπότσαρη και καταλήγει στην οδό Παπάζογλου).

 

Νικολάκη Εφέντης

Εικόνα από το https://averoph.wordpress.com/

Άρθρο από τη “ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” https://www.mixanitouxronou.gr

Το άδοξο τέλος του καλύτερου Έλληνα κατασκόπου, που προδόθηκε μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων...

    Κατά τον Β’ Βαλκανικό πόλεμο για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, χρειάστηκε ένας σκληρός πεντάμηνος αγώνας, κατά τον οποίο χύθηκε πολύ αίμα. Αφανείς ήρωες αυτού του αγώνα ήταν οι Έλληνες κατάσκοποι, που με κίνδυνο της ζωής τους, ξεπερνούσαν κάθε εμπόδιο.

 

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΩΣ ΟΠΛΟ ΑΠΡΟΣΜΑΧΗΤΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΄21 ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΗ  ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ  ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

 Του Ευάγγελου Γριβάκου, Αντιστρατήγου ε.α.- Νομικού

Πυρήνας της εξ Αποκαλύψεως Χριστιανικής Θρησκείας  είναι η Ορθόδοξη Πίστη που με υπερβατική δύναμη εμψύχωνε  τους Έλληνες του Εικοσιένα. Κάθε πτυχή  του Αγώνα που συνέπραξε στην τελική νίκη, συνδέεται άρρηκτα με   την Πίστη αυτή. Η αναφερόμενη, στην συνέχεια, αλληλουχία σημαντικών ιστορικών γεγονότων, θα    καταδείξει την άκρατη θρησκευτικότητα των Ελλήνων αγωνιστών και την εναπόθεση των προσδοκιών τους στην Θεία Πρόνοια.

Ο ιερός χαρακτήρας της Επανάστασης είχε ήδη διαφανεί   από την προεπαναστατική εποχή. O Ρήγας Φεραίος (1757- 1798), με τον Θούριό του θα παρορμήσει τους Έλληνες :  “Ελάτε  μ΄ένα ζήλο σε τούτον τον καιρό//να κάμωμε τον όρκο επάνω στον Σταυρό”.

Εμπνευσμένοι από την πνευματική δυναμική της Θρησκείας και της Πατρίδος ήταν οι σκοποί και  ο όρκος της Φιλικής Εταιρείας που συμβολικά ιδρύθηκε στις 14 Σεπτ. 1814 (ημέρα  της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), «για την ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδος». Και όταν ο Αρχηγός της Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792-1828), στις 24 Φεβρ. 1821,  κήρυξε την Επανάσταση στις παραδουνάβιες  ηγεμονίες, η κεφαλίδα της Προκήρυξής του  «Μάχου υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος», έγινε η «σκανδάλη» που πυροδότησε τα πρώτα επαναστατικά όπλα.